Dağa Dimdik Durunca Şiiri - Ozan Efe

deliye devrederim açtım ağzımı yumdum
gözü dibe daldırdım sustum sessizliğine
başından zorluk doğar uyarsan zırdeliye
sensizliğine mor gün gelir güne akşamla

nice umuda doldu hüznünün burgacında
ırmaklarla akarken yüce dağın başından
sargacında zamanı parmağından doladın
gizemler süründüğün başına kırmaklarla

ardından düştüğün ar olursa gerçeğinde
nerede gidersen git kaçamazsın elinden
feleğin çemberine korunursun gardından
gür ormandan geçtiğin şırıldayan derede

yarin göğsünde nardır yüreğinde yanarın
bulutlardan çekerse gülüşünden güneşte
kanarın bulunmaz mı karlı dağın başında
temmuzlu günlerine serin tut umutlardan

korkuya kapıldığın zamana bakmaz mısın
ozan efem yıkıldım sorduğundan beri yar
hiç değer bulunmazdı çekildiğim sorguya
har düştü yüreğime dağa dimdik durunca

070112çiğdemgülceçaprazlama