Dağa Çıkmalı Şiiri - Bahattin Karagöz

Çakallar köylere indi,bölüştü
Şimdi zamanıdır dağa çıkmalı.
Ayazlar nüksetti, zemheri düştü
Bir karar anıdır dağa çıkmalı.

Üstte palto, sırtta azık çıkını
Alarak piştofu, kavı, çakını
Yaşın devirse de iki kırkını
Bu dağlı kanıdır dağa çıkmalı.

Bir hasret donarak kalamaz böyle!
Dağlara şarkını, türkünü söyle!
Nefesinle buzu ılık su eyle!
Erlik destanıdır dağa çıkmalı.

Ayaklar binitin, kemerin kolan
Ardında kalmalı yalanla dolan
Abdal, Dadaloğlu, Köroğlu olan
Kendini tanıtır; dağa çıkmalı! ...

Yoldaş edin yâri, altın hızmayı,
Bere gibi taşı allı yazmayı
Çoğu gitti, kalan aza kazmayı
Vur, Ferhat yanıdır, dağa çıkmalı!
Ay, seher tanıdır, dağa çıkmalı.