Dağa benzeyen kadınların arasında, bir dağım şimdi.
Sanki büyüklüğümüz zihinlerini ürkütmüş gibi
Dolaşıyor aramızda doktorlar. Budalalar gibi gülümsüyorlar.
Böyle olmamın sebebi onlar, ve bunu da biliyor onlar.
Sanki bir çeşit sıhhatmış gibi sarılıyorlar kendi yassılıklarına.
Ve tıpkı benim gibi şaşırmış olsalardı ne yaparlardı?
Çıldırabilirlerdi.
Ve şimdi iki can kayarak gelse baldırlarımın arasından?
Alet edavatlarıyla o beyaz temiz odayı gördüm.
Çığlıklarla dolu bir yer orası. Mutlulukla değil.
“Hazır olduğunuzda geleceğiniz yer burası.”
İdare lambaları yassı kırmızı aylardır. Kanla soluktur.
Hiçbir şeye hazır değilim ben.
Beni öldüren bu şeyi öldürmeliydim ben.
(“Üç Kadın”dan)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.2.2014 15:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
I am a mountain now, among mountainy women. The doctors move among us as if our bigness Frightened the mind. They smile like fools. They are to blame for what I am, and they know it. They hug their flatness like a kind of health. And what if they found themselves surprised, as I did? They would go mad with it. And what if two lives leaked between my thighs? I have seen the white clean chamber with its instruments. It is a place of shrieks. It is not happy. 'This is where you will come when you are ready.' The night lights are flat red moons. They are dull with blood. I am not ready for anything to happen. I should have murdered this, that murders me. (From "Three Women")
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!