Dağ Yolu "toprak kokan şiirler"

Yokuş biter, derman kalmaz, dizinde
Bir nefes alırsın bir ağaç gölgesinde
Ruhunu dinletirsin bülbüller sesinde
Sisler çöker ovaya kendi mecrasında
***
Derelerin uğultuları gelir uzaktan
Ağaçlar gölgelerinde bir öykü taşır
Çiğ düşer taze yaprakların üstüne
Taşları kucaklar gibi canı gönülden
***
Sonbaharda ağaçlar bir, bir sağılır
Yaprak dökerken orman dağ eğilir
Ne bir süs var ne kibir, sadece varlık
Bazı zaman savaş bazen dua gibiler
***
Taş bile yenik durur hevesli zamana
Kökünde mutluluğu, kaderleri vardır
İnsan yüksünürmüş, ama sevgi içten,
İnişler indirir nefesi kalbe hakikatten.