Dağ Uyanmaz Şiiri - Hatice Öğün

Gıllı keçi ona teze
Memesinde sütlü beze
Üstünde post dost heveste
Süsse bile dağ uyanmaz

Ekin ekmiş gıdiklere
Yavru bekler celeplere
Merek etmiş soyha yere
Üşüyende dağ uyanmaz

Tavuğları cucul ile
Pisik gucak kurik ipte
Kuzu danası kostikte
Olsa bile dağ uyanmaz

Üzümleri gözüyünen
Çattığı ev hörüyünen
El ayağı kütüğünen
Yürüyen de dağ uyanmaz

Terekte boş çanağ kimi
Harosta toz toprağ kimi
Murus tökmüş çıplağ kimi
Kaldım desen dağ uyanmaz

Çimende gış geçirende
Yazı görmez içirende
Ayı göynünden düşende
Karanlıkta dağ uyanmaz

Saçın kessen tomarınan
Özün versen çuvalınan
Yüngülce sar kucağınan
Demeyinen dağ uyanmaz

Katığına tuz edende
Eşiğine bend edende
Emeğini yoz edende
Söylesen de dağ uyanmaz

Mesel dedim yazıyınan
Tuluğa bastım zorunan
Sürüsüylen kırığıylan
Bu kim desem dağ uyanmaz

16.01.2021/hatice öğün