Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'dağ ülkesi' mistik bir sevdaya dönüşmüş sevgi dolu yüreğinizde... öyle bir sevda ki bu bir kılına bile dokunulduğunda kul yapısı beton şehirleri yerle bir edecek kadar gözü kara...
insanlık tarihine ve felsefesine ustaca konukseverlik etmiş dizeleriniz... olması gereken kadar güçlü olan kaleminizi çok sevdim... bu şiirinizi de öyle... ve sindirerek okumak için tüm kirlerinden arınmış sabah saatlerimi bekledim...
kutluyorum dost yüreğinizi ve güçlü kaleminizin bizlere armağan ettiği şiirinizi....
Tebrikler kardeşim. Doğal zenginliklerde bezediğin çalışman çok güzel. Beğenerek ve imrenerek okudum. kutluyorum.
-Beni dağa çıkarın kentin acılarından
Bakamam sokakların daraç açılarından
Havada uçan kuşu karıncaya eş kılan
Beton uygarlığından kaçıp kurtulmalıyım-
güzel ve uzun bir şiir okudum
kutlarım..
Gölgeler insana dönüşüyor,peki her insanın gölgesi olurmu?Yüksek gerilime kapılmış bir duygu akımı yaşıyorsunuz.Bu yaşamınızada şiirede yansıyor.Umarım başarırsınız.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta