Dağ Ülkesi Şiiri - Sabri Özcan

En güzel şarkıyı kuşlar besteler
Dağların perdesinden seher inerken suya
Kırlangıçlar hayatın kıyısında çığlık çığlığa döner
En güzel şiiri susan bir adam söyler
Aya karşı akşamları
Hüzün diz çöker
Ağırlığından göklerin
Besmele iniler
Gece bir yıldız çobanıdır gökte
Hayallere karışır
Sevgilinin gözyaşları düşer çoban ateşine
Ve yağmur başlar

Yağmurda oynayan çocuklarca haylaz yapraklar
Savrulurken gecenin koynunda vahşi ulumalar
Adamın başına bir bülbül konar öter durur sabaha kadar
Bir ırmak denize ağlar

Ay bir başkadır dağda yaşamak
Küçük hesaplardan kurtulup özgür kalmak
Bir kartal kadar hür bir kırlangıç kadar serazat
Göklerin zirvelerinden yerin nağmelerini dinlemek
Dalıp serin sulara bir kara taşa konmak ve çağlayan su sesinde mest olmak
Bu bir aşktır ki seven terk etse de bir başka yerde yaşadığını bilmez.

-Karayılan ıslığı sevda tepelerinden
Akıp gelen ne varsa vadilere sızıdır
Bir dere yatağından tabiata bakmanın
Karşılığı göktedir aşk ile uyanmanın-

Bahar zümrüt ışıklarla gelir altın pullarını dökerek gümüş sulara
Nisan yağmurlarında gök eşsiz ağlar gözlerini kırpınca şimşekler yanar!
Göğün elektriğini sevgilinin yüzü kalbine bağlar
Aşk yıldırım gibi bu yüzden içine dalar seven kalbi binbir parçaya dağlar
Dağlar aşkın tapınağıdır münkiri barındırmaz
Şahittir buna Hira ve Sina

Bulutlar göğün yağmur taşıyan arabaları şimşekle ateşlenen rahmet motorları
Güneşin bir buluta binip gezdiğine şahit Bahira
Gölgesinde yalnız İsa’dan sonra gül yüzlü bir çocuğun oturduğu ağacın altında
Gölgeler insan olmaya başlar

-Bir damla gözyaşına sığar bütün yağmurlar
Ağlama gözbebeğim gönül surum ağlama
Gönlümün süruru ne olur küskün bakma
Ruhumun nuru beni senden ayrı bırakma-

Ah dağa bir çıksam gözlerinin baktığı yere bir de ben baksam
Toz olsam toprak olsam rüzgarların elinde kül olsam savrulsam
Bir zerrem! bir zerrem! bir zerrem! senin bastığın yere düşse var olsam!
Yok olsam bakışlarında yağı bitmiş mum olsam.

-Beni dağa çıkarın kentin acılarından
Bakamam sokakların daraç açılarından
Havada uçan kuşu karıncaya eş kılan
Beton uygarlığından kaçıp kurtulmalıyım-

Roma’nın çöküşünü aratan bu çağa esir ko’mayın beni dağa bırakın ey Ulular! .....
Zirvelerimde öcümü biriktireyim …
Kurtlardan kuşlardan fillerden kartal ve arslanlardan kurulmuş ordularımla geleyim
Bütün kentleri yerle bir edeyim
Kırlangıçların yuva yapabileceği şehirler inşa edeyim
İnsanı var eden balçıkla, yağmurla ve güneşle
Ey Süleyman mührünü bana ödünç ver! ...