Dağ taş demedim.
Sen nerde, ben orda.
Gece çalıştın,
Bana sabah olmadı.
Gündüz çalıştın,
Evden çıkmadım.
Günlerce gelmedin.
Günler, geceler,
Haram oldu bana.
Dağ taş demedik.
Beraber gittik.
Şehir, kaza, nahiye.
Yollarda yorulduk.
Kara trenlerde,
İse büründük
Yılları geçirdik.
Dağ taş demedik.
Konduk, göçtük,
Serdik, topladık
Emeklin geldi.
Yerleştik, kaldık.
Şehrimiz, Manisa.
Dağımız, Spil.
Dostumuz çok etrafımızda.
Dinlenip, koklaşıyoruz.
Kendi evimizde.
.
Güler KavlakKayıt Tarihi : 5.9.2009 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatımın özet geçmişi, içindeki yaşamım belki ilerde şiir yada deneme olarak gelecek okuyanlara. Allah herkese, Ahirette İman. Dünyada kendi evini nasip etsin, kiralarda kalmasın kimse.AMİİİN.
Saygılar...
TÜM YORUMLAR (2)