Dağ kokulu yiğidim

sen dağ kokulu yiğidim..
bir bilsen seni ne kadar çok özledim.
sen yiğit yürekli askerim..
her gün düşlerimde sen.
hasretliğini kokluyorum..
burnumda soluyorum özlemini..
sensizliği düşlerimde var olmuşluğuna çeviriyorum..

bilirim titrek gecelerin...sap sağuk karınlıklarında..
üşüyüp te tetiğe dokunamayan parmağını..
ya uykusuzluğa yenik düşmüş gözlerinin..
nasılda dalıp gittiği o, namlunun ucuna..

bilirim senin o dağ kokulu yüreğinde.
ne çok sevdalar devşirip durursun..
kaç mavi gözlü kızın anısıyla süslemişsin düşlerini..
işte o an bir sevgilinin yokluğuna..
keyfe keder, hasrete dem vurursun..

ah benim yiğit yürekli askerim...
bir bilsen seni nasıl da çok özledim.
işte anlayacağın yokmudur..
bu benim kahrolası duygusallığım..
bu gün yine üzerimde.
ve aklımda sen yiğit yüreklim..
düşlerimi süsleyen hayalin...
o bahar bakışlı gözlerin..

işte analayacağın.. dağ kokulu yiğit yüreklim.
bazen yokluğunda ıslanır gider gözlerim..
bazende iki elimin arasında başım..
yere damlar durur göz yaşım..
işte dedim..ya..dağ kokulu yiğit yüreklim.
sana ait her kurduğum düş sonrası..
resmine bakıp hep seni.. seni özlerim.