Dağ kadınlar Şiiri - Vedat Yarışan

Ne kadınlar gördüm hep çocuktular
Sözlerle umutlanır
Gözleri ahenk
Başları dik
Hür asiler

Terbiyesyle insan utandırır
Merhametiyle imtihan edilirler
Saçları uzun ve örgülü
Boyun eğmezler adama

Ne kadinlar gördüm hep çocuktular
Yıldızlara baktıklarında
Yıldızlar bile utanır yüz çevirir
Göğe Vurgun
Birer güneştiler

Bi bakışları var
Sanırsın dünyadan bihaberler
Emek kokarlar vefa kokarlar
Sanırsın hiç ama hiç ölmemişler

Ne kadinlar gördüm hep çocuktular
Toprağı avucuna alır
Üzerine üzerine dökerler
Gövdesiyle birer buluttular

Irmak ırmak gezerler
Hangi annenin elini öpmüşlerse
Huzur veren sır edinmişler

Ne çok
Ne çok kadınlar gördüm
Hep çocuktular
Duasıyla Arşı azmanı
bilinmez renge boyarlar
Masumiyetiyle gökyüzünü cennete bürürler

Gözleri ıslak
Yüzleri eğik
Hüzünleri ile
Yağmuru okşarlar

Ne kadinlar gördüm
birer melektirler

(Vedat yarışan)