Dağ Kadar Ağır Esaret

Yüreğimdeki nefsimin günah
Bağının esaretini kurmuşum
Hüzün kederlere pişmanlığın
Gözyaşlarını akıtmışım
Yönümü kaybettip ayaklarımı
Haramın prangalarını vurmuşum
Dilime gıybetin urganını çekmişim
İyiliği doğruluğu idam etmişim
Eridim örselendim yazgının esaretinde
Ve
Sevgi menfezinde
Masumiyetin kanatları kopardım bir bir
Hayallimdeki rüyalarımdaki
Yarının gündoğumları ölüyor
Meğer
Esaret dağ kadar ağır ölüm ise
Tüy kadar hafifmiş
Ruhumdaki zincirleri kırmadan
Ciğerimin yangınlarıyla
Son yolculuğa bir bilet aldım
Ve yükledim sırtıma
Yanıma alacaklarımı
İşte gidiyorum
Benden bu kadar gerisi sizde kalsın
Hadi elveda dünya
ANTALYA*