Dağ gönlüm Şiiri - Atilla Adsay

Ey benim dağ gönlüm,
Yüreği yaralı
Sızlar tüm bedenim,
Özümde kangren mı var ne.
Bir türlü iyileşmez,
Bulmaz bir deva.
Geceler kadar ıssız,
Şafaklar kadar sessiz
Vurdukça içime acılarım,
İlkbaharın turnası gibi figan ederim
Bir gün şu yamacıma kon demedin
Derdin nedir diye sormadın
Belki bir kelime,
Belki bir tebessüm,
Yeter de artardı.
Yine ilkbaharla yeşersin,
Gönül diyarına çiçekler saldın.
Mor ile ala bezendi,
Bu mevsimi iyi yaşa.
Karlı günler gelmeden.