Ben çöllerdeki susuz toprakların,
Çilekeş ve çorak adamıyım.
Ve kentlere, beton yığını evlere yabancıyım.
Kimileri kentlerin süslü püslü kızlarıyla
Günlerini gün ederlerken,
Biz yaşamı, doğmamış çocuklarımıza
Ve kalbimizdeki sevdalılarımıza bağışladık.
Diyorlar ki; dağ adamları sevmeyi bilmiyorlar
Unutmadan,
Kendilerini kentli zanneden uygar varoşlar,
Sevmeyi bizden öğrendiler.
Bizden öğrendiler sadakati, paylaşmayı, mutlu olmayı.
Şunu bilsinler ki, ben dağ adamıyım ve dağ gibiyim.
Bunun için zirvemde kar, eteklerimde çimenler var.
Göğsümde sarsılmaz imanım,
Bileğimde yıkılmaz gücüm,
Ve kalbimde sınırsız sevdam var.
Ben sevdim mi tam severim,
Çünkü ben dağ adamıyım ve dağ gibiyim.
09.12.1996
Kayıt Tarihi : 8.2.2010 15:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BEĞENİYLE OKUDUM KUTLARIM SİZİ
GÖNLÜNÜZ ŞEN İLHAMINIZ BOL OLSUN
SAYGI VE SEVGİLERİMLE
TÜM YORUMLAR (1)