Dağ Gibi Kalesini. Şiiri - Sedat Kocabey

Bir zamanlar sen benim gözümde prensestin
Yalanların batırdı aşkımın gemisini
Ben çöllerde yanarken sen hep sahilde estin
Yıktın umutlarımın dağ gibi kalesini

Başına o tacını ellerimle takmıştım
Yıkıp da bentlerimi Fırat gibi akmıştım
Bir tek sana yanıp da ne yürekler yakmıştım
Yıktın umutlarımın dağ gibi kalesini

Demek ki gözüm körmüş boşunaymış telaşım
Mağlubiyetle bitti gönlün ile savaşım
Seni tebrik ederim musallada naaşım
Yıktın umutlarımın dağ gibi kalesini

Bumuydu aşk dediğin gönlümü coşturacak
Artık başkasını bul peşinden koşturacak
İnan senin yüzünden bu kalbim boş duracak
Yıktın umutlarımın dağ gibi kalesini

Bir gün elbet birisi onaracak tahtımı
Yeniden güldürecek ağlattığın bahtımı
İki elim yakanda unutmadım ahtımı
Yıktın umutlarımın dağ gibi kalesini