Gün olur insan candan usanır
Uzağı seçemez gözlerim
Herkes kayaları tırmanır
Ben düz yolda tökezlerim
Her gün daha yakın ölüme
Yel önünde eser sel önünde akarım
Set çeker aynalar önüme
Gölgemi görüp korkarım
Türlü türlü mavalları
Çekemem kahrını feleğin
Her saat değişen havaları
Usandırdı şu ana değin
Değil acısını tatlısını bile
Ver alanlara boğuşmaktan usandım
Dalgalara kapılıp deniz deniz
Dağ dağ aşmaktan usandım
Boyadın felek beni yalanlara
Yüzümden yol açtın çizik çizik
Ver bu yalanı alanlara
Kalbim kırık yüreğim ezik
Kayıt Tarihi : 20.6.2002 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!