Dağ Çiçekleri Şiiri - Ferhat Eren

Dağ çiçekleri yanan küllerimde bitsin istemedim.
Yanan yüreklerdeki alev,
Hasretin buzlarını eritsin istedim.
Dağ çiçeklerini, özgürlüğe uzanan ellerim gibi sevdim.
Tohumlarını, umutlarıma hayat versin diye gönlüme ektim.
Doruklarını kaplasa da sisler geleceğimizin.
Yüreğimizdeki eşsiz duygu,
Kılavuzu olacaktır aydınlık yolların.
Habercisidir, pencerenden gelen sevda kokusu,
Umut dolu yılların.
Ben yıldızları makber yapmak için sevmedim.
Bakışlarına emsal bildim,
Umuda uzanan ellerimizi nuruna kenetledim.
Yüreklere gömülürse yazık olur,
Emek verdiğimiz sevdaya.
Yüzündeki mutluluk ışıkları,
Misal olsun hep güneşe ve aya.
Hatırlatmasınlar bize hüznü, ayrılığı
Biz onlarda bulduk aşkı,
Sevdayı,
Yarınlara umudu.

Sensiz yandığı gecelerde ocağımın,
Onlarda buldum bakışlarını,
Onlara anlattım yarınlarımı.
İstemem, anı olmasın yüreğimizin vuruşları.
Saçlarının kokusunu aratmasın kır çiçeklerinde.
Sonsuza, çıplak ayak yürümek istiyorum birlikte.
Mutluluğumuza vurulan kilitleri kıracaktır sevdamız.
Boşuna direnmesin kara gecelerin sahipleri.
Sahibi olamaz ne ruhumuzun ne de yüreğimizin.
Bedenimizi de kurtaracağız,
Kaderin teslim ettiği emanet ellerden
Sonsuza gülerek yürüyeceğiz inanıyorum çiçeğim,
inançla,
Birlikte.
Bu gün olmasa da, yarın mutlaka.
Ellerin ellerimde,
Ellerim ellerinde…