Dag Cicegi Şiiri - Sadullah Celik

Dağ çiçeği,
Dağların puslu yamaçlarında
İçini çekerek bekler
Bulutların göz yaşı
Bereket yağmurlarını.
*
Mazinin boz bulanık satırlarında
Sayfa sayfa yalnızlığını hatırladı yeniden
Ufuklarda beliren güneşle birlikte.
*
Yalnızlık; iki tarafı keskin
Bıçağa benziyordu
Nereye dönse hasret
Nereye baksa gurbet.
*
Aslında ne kadar isterdi
Resmini sulara çizmek
Yaratan ile yaratılan arasındaki
Sıkı ilişkiyi görmek
Ve boynunu büküp öylece kalmak
Saatlerce...
*
Ters giden bir şeyler vardı
Herkes araziye uymakta
Herkesin kulakları aynı şeyleri duymakta
Herkes aynı hapla, hipnozla uyumakta.
*
Dağ çiçeği adından da belli
Dağlarda yalnız
Ölümüne yağmur bekliyor
Yağmur sularında ölmek istiyor.
*
Rüzgarın getirdiği ninnilerle
Gölgelerin verdiği serinlikte
Gözlerini bir nebze kapatıp uyuyamıyor.
*
Uyusa kabuslar
Uyumasa derin duygular
Beyninde durmadan zonkluyor.
*
Aslında haykırmak istiyor
Tüm kalabalıklara
“Kaçıp durduğunuz şey
Sizin kurtuluş reçeteniz” diye
Ama sesi kısılıyor
Nefesi yetmiyor.