Dağ başıydı,
Duman,duman kar akıyordu toprağa…
Öksüz kuzu ağlıyordu yalnızlık çavlayanına,
Bacadan bir kör duman çıkıyordu…
Ak sisler vardı tepelerden aşağıya uzanan,
Karardı baca kokularıyla alınan nefes.
“O” sessiz bir yavru kuştu otlakta,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
