Dağ Başında Yalnız Mezar

Düğünü mahşere kalan! Ölümü dertli bir destan olan
Mirsevdim, yıllardır dağ başındasın
Masmavi gökyüzü altında
Baharı
Çiçekler açan
Sonbaharı
Ölüm renginden olan
Zemheride buz bağlayan
Sarıkamış
Suları cıvıldayan kuşlarla konuşan
Derin Aras
Yedi kat yabancıları bile seven
Seni kucaklayan Karabaş Köyü, anlatsın seni

Kar kış, yaz demeden, yüce dağ başında Mezarında yapayalnız kalan
Gözyaşlarıyla ıslanan
Sessiz ağıtlar
Dağ, taş
Kuşaktan kuşağa
Seni anlatsın
Bıyığı yeni terleyen
Çayda boğulan
Elleri kınalı
Perçemi upuzun
Anasının nazlı kuzusu
Dünyada çabuk göçen! Kürt civanı, esmer çoban

Zordur! Engebeli, karlı arazide yürümek
Dudağındaki, o yanık sevda türküsü
Çoktan soğudu
Ey
Yağız çoban
Yıl bin dokuz yüz kırk yedi'de
Felek vurdu seni
Yıllardır
Sensiz geçen, her günümüz
Gözyaşı
Çığlık
Gam dolu
Hiç
Teneşir yüzü görmeyen
Tabuta konulamayan
Dağları mekân tutan
Gidişi ölümündende acı
Ey
Muradına ermiyen
Ot bürümüş
Yarım asırIık taş mezarını
Kabrinde uyuyan, Mirsevdim
Hıçkırarak ağlayan
Annen
Sana ölsün
Kara haberin
Habire
Kağızman dağlarına çarptıkça
Şaban'da dilsiz ağıtlar yükseliyor "wey li me wey li me" deyip

Mehmet Çobanoğlu
24.08.2023
İstanbul