Dağ Başında Donmuş Şiiri - Nuh Ali Berk

Kıvrım kıvrım Tuncelinin yolları
Tüfege sarılı kalmış kolları
Pançonun altında yatmış halleri
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
Birileri muzla havyarı yerken
Çok canlar yanacak bu ihmal varken
Kendi evlatları poker oynarken
Dağ başında donmuş benim Memedim
*
Anlamadım gitti bu nasl işti
Ocaklara Ateş değil kar düştü
Nasıl oldu bilmem aklımız şaştı
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
Annelere kim verecek haberi
Yavrum diye şimdi yanar cigeri
Kimisi hamamda silerken teri
Dağ başında donmuş benim Memedim
*
Askede kesermiş emir demiri
Kimler verdi yavrum size emiri
Aylar dan Ekim di değil zemheri
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
Sarıkamış gibi yıllar sonrası
O nasıl bir yermiş soğuk havası
Hemde son baharda kar fırtınası
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
O havada neydi götüren etken
Ayrımı düşmüş ikiai de birlikten
Bu şahadet dostlar hep gariplikten
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
Cezası verilsin varsa gafletin
Ne gafleti hatta bu garabetin
İmkanı yokmuydu Koca devletin
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
Yorganları kardı yastıkları taş
Gözümden süzüldü iki damla yaş
Kul Hızır’ım daha ne desin gardaş
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
Dağ başında donmuş benim Mehmedim
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)