Dağ Başında Bir Dev Şiiri - Jülide Aslan

Dedin ki
Bir gün çıkacağım,
Yüksek bir dağın tepesine,
Ve avazım çıktığı kadar bağıracağım.
"Ey hayat, beni bu kadar üzdün ama
Bak ben yine de buradayım" Diye
Sesin kısılana ve
Kulaklarında belli belirsiz bir fısıltıya
dönüşene denk
Önce düştüğün derdin,
Sonra dökülen saçlarının,
Sonra iğne ipliğe dönen bedeninin
Çöken omuzlarının,
Yorgunluktan yuvalarına gizlenmiş
Keder dolu bakışlarının,
Ve sonra da çalınan onca yılın
Hesabını soracaktın bir bir
Ve yenilmemiş olsaydın zalim kaderine,
Bunu başaracaktın belki de kim bilir!
Öyle kolay kolay ölecek bir adam değildin sen, Baksana almıyor imtihanını hiçbir şiir,
Hiçbir kaside, satır, kalem, defter..
Nereye anlatsam seni,
Benden öldüğüne dair kanıt ister.
Bende inanmadın zaten gittigine
Seni yüzünde huzurlu bir gülümseme
Ve üzerine toz dahi değmemiş,
Beyaz takım elbisenle görene değin
İşte o gün şahit oldum ölümüne
Yıkılmaz zannettiğim koca bir devin