Yorgun bakışları umut saçarken
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Eridi koca dağ gözler önünde
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Yıllar sonra buldu küçük evladı
Çağırdı İsa, Musa, Muhammedi
Erirken kemikler nerdesin hadi
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Ne tad kaldı ne huzur ne saltanat
Evlat yaşayacak herkese inat
Kartal gibi gerdi göklere kanat
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Yürümeden patır patır düşerken
Kahır edip kendi bile şaşarken
Deli yelin gönül kendi mahşerken
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Kalmasa da elinde biraz umut
Sen yine umut değil azim dağıt
Hey, bu kez analar yakmasın ağıt
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Şimdi bana deyin nedir bu yazgı
Kim çekti o alna böyle bir çizgi
Sanmayın bu talih Ahmet’e özgü
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Sordu hep kendine bu talih niye
Kim eseri kimden oldu hediye
Bebekler baharda ölmesin diye
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Ankara, 22.12.2010
İbrahim İmerKayıt Tarihi : 23.12.2010 09:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Uzun zamandır kemik erimesi olan 2 yaşındaki oğluna ağlayan bir dostuma armağandır.
sizinde keleminize ve yüreğinize sağlık
KUTLUYORUM SİZİ.....
TÜM YORUMLAR (34)