dağ
Benim babam
Ne yaşama açılan
Ne kapanan penceremdi
Ne ardımda ki dağ
Ne uçurumdaki köprü
Ne de tutunabileceğim daldı
Bir uçurum var idi ise
Asla kapanmayan
Biri yar
Biri diyar
Onlar
Anamla babamdı
Her babalar gününde
Ölçülemeye durmak
Can yakıcı olsa da
Tamir görmüş yüreğim
Söz dinlemiyor işte
Neylersin
Çoktan terki diyar babama
Özlemler methiyeler
Dizelemekten
Ne çok mutlu olurdum ya
Kıvırmanın da bir adabı
Kıvrana kıvrana ödenecek
Bir hesabının olduğunu
Geçerken düşüp
Kafamı gözümü yardığım
Kocadığım yıllarım
Öğretmeseydi meğer..18.6.23
Kayıt Tarihi : 18.6.2023 21:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Işık 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/18/dag-67.jpg)
"Öteki yüzü de" var,
Hayatın!
"Gölgesini görmediği
Tutunup yaslanamadığı"
Bir çınarı olmayanlar da var!
Kıvırmadan, gerçekle yüzleşmenin şiir bu..
Tebrikler Yusuf Bey..
TÜM YORUMLAR (1)