Dağ Şiiri - Osman Şener

Ben cihanda esrarengiz bir dağım
Güzelliğe sığınaktır kucağım
Cennetler misali geniş otağım
Mekândan münezzeh bende gizlenir

Muzdarip olunca bir güzel Yer’de
Bir bakmışsın bana gelmiş seherde
Sinem çare sunar her türlü derde
Gözyaşımla nice dağlar düzlenir

Güzellik bakidir benim ülkemde
Ab-ı hayat bende; benim sinemde
Yar daim yanımda, köşkü bahçemde
Cemal-i Yâre baktıkça, özlenir.

Müşerreflik benim, bende itibar
Çünkü Âşık bende, bende Gülizar
Bu yüzden üstümde ilahi nazar
Deli gönül hazlandıkça hazlanır

Her şeyin sahtesi çıktı meydana
Gerçek yaralandı sığındı bana
Dünya da kalmadı sıcak bir mana
Nifak ayazından her şey buzlanır

Elvan elvan güller bana sığındı
Bülbül gibi diller bana sığındı
Hakka giden yollar bana sığındı
Niceside yeryüzünde sızlanır.

Pazara sürüldü kutsal ne varsa
İnsanlık satılır, konu çıkarsa
-cilik, -cülük ile toplanır parsa
Yangın büyür, iyice alazlanır

Sağda solda kümeleniş manidar
Kimi şucu bucu, kimisi dindar
Her biri bir şeyi eder istismar
Sahtekârlık gittikçe palazlanır.

İtikat bozuldu sıkıntı artı
Zalim güç kazandı yıkıntı arttı
Hayattan bezildi, bıkıntı arttı
Dünya viran, sur saati gözlenir

Çiçekler gitmişler; kalan sahtesi
Kovana peteğe dolan sahtesi
Hak yerine kaim olan sahtesi
Hakikat namına hak boğazlanır

Dilin ruhu gitti, posası kaldı
Vicdan öldü çoktan, tasası kaldı
İnsanın sadece likası kaldı
O da maske, altı her gün tuzlanır

Ruh fışkıran; aşı tutmuş dalları
Kestiler; protez şimdi kolları
Çalı çırpı sardı, açmaz gülleri
Güzel Türkçem melül, mahzun sızlanır

Büyüdü insanın dağ oldu dağı
Başı dertte, cümbüş eder ayağı
Köksüz, ruhsuz, maymun gibi uşağı
İnsan ol dedikçe hep arsızlanır.

Evvahi güzellik gönlüne dolsun
Gönlü mamur eyle dünya kurtulsun
Yoksa bir gün derler: Başın sağ olsun!
Kıyamet vaktidir, Sur avazlanır.

Evvahi