Dağ Şiiri - Nuriye Özsoy

İki dağ sırt sırta karşı yamaçta;
Bir bulut gerilir üstüne simsiyah,
Uzanıp da gözlerin erişemeyeceği kırlara;
Karlar yağar tüğ gibi hafif bembeyaz.

Dağ üstüne dağ koymuş gibi,
Semayı yırtıp açacakmış gibi,
Kafa tutmuş yıldızlara koparacakmış gibi,
Sisler giyinmiş üstüne gizlenecekmiş gibi.

Dağın başında bulut,
Benim başımda bela,
Ceylanın başında can derdi,
Kurdun başında açlık derdi.

Sende bir alım, bir çalım, bir süs.
Bende ise acizlik, düşkünlük hakim.
Varıpta sırtımı dayadığımda yamacına;
Benim derdimi çekemez, devrilir heybetin.