Dâderime Mektup Şiiri - Hilal Sönmez

Mahmur sûrette gölgeni ağyâra gizlesem örtsem
Bin parçaya ayrılır kamer seyrinde tutsun kasem

Tenhâ dehlizlerinde köşkümün kurduğun saltanât
Boynumdan vurdu bir fermân ile dizdiğim serenât
Kara rengim koysam tezgâha beş kuruşa alınmaz
Ahraz nâmında seni methetmeye cûret bulunmaz

Mukaddes mirâsından senin lafzını mesel saydım
Yâdın mushafın solunda mâsivâdan evvel saydım
Beşikten cennet düşü gören bir çift melek uyandı
Dünyâda envârın rast gelip düş bahsinden utandı
Sanki pervâne kanadında halk etmiş seni Tanrım
O dem ateş saçardı meşrebin ve sarsılan sanrım
Bir kıvılcım neşretmekle mestâne hâssa dururdu
Bu ne heybetli endâmdır her şâhit raksa dururdu

Sen elest bezminde fecri süsleyen fâhir çerâğım
Bîtap düştüğüm lâhzayı mesken bildiğim otâğım
Muhayyel ismin duysa mâlûm izdihâmın ardında
Kaç atlı şahlanmıştır anda şu bendimin sadrında
Tek noksan yoktu nazarında kusurluydu hitâbım
Nişân etseydim burcuna setrim dökerdi nikâbım
Çuhalar giyerken semâ ben sirâcı sende buldum
Zerre miskal nûra lâteşbih mîrâcı sende buldum

Ağır aksak semâi tonda kudüm vurmuş nâmesin
Sende pervâz ederdi tuveyrât bir gözde hâmesin
Maraz bağlı kudretim hangi cephenle rakip olsun
Akdim bozulsun yalnız mukâbil aksin gâlip olsun
Merteben hâlden sana râm olan dilde uğuldansın
Mevtin sezmesin ürkümü mahremine uğurlansın

Bugün cüdâlığın tahammül sonunda ferdâ derim
Böyle okunmuş şânın musahhar nidâna dâderim