Ben Erzurumluyum gardaş!
Gırtlağım serttir biraz.Palandökenin havası sinmiştir ses tellerime.İstanbul Türkçesiyle konuşsam bile anlarsın ses tonumdan soğuk bir iklimin çocuğu olduğumu.
Ben Erzurumluyum gardaş!
Şekeri çayın içine atıpta zay etmem onu.Ağzımda eriterek tadını çıkarırım her yudumda.Cağ kebabla beslenmiştir iliklerim.Ocakta parlayan ateş kadar alevlidir gözlerim.Düşmanını yakan bir kordur onlar.Ama kadayıf dolması kadarda tatlıdır sohbetim.
Ben Erzurumluyum gardaş!
Tabyalarında anam Nene Hatunun düşmanı dişi bir kurt gibi parçaladığı, şehit kanlarıyla sulanmış mübarek bir beldenin çocuğuyum.Ondan öğrendik biz,bebeyi kundakta bırakıpta vatan savunması için elde satırla cepheye koşmayı.O yüzden vatan bizi emziren,büyüten,besleyen anamız ve namahremlerin yan bakmasından kıskandığımız namusumuzdur.
Ben Erzurumluyum gardaş!
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta