Dadaş 'a Sesleniş Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ola gardaş, ola Dadaş, çok görestim ben seni,
Saniram ki; sen bu anda demli çaylar içirsen.
Okunmuştur şindi orda belki akşam ezani,
Belki kalktın seyirlerde, şindi eve dönirsen.

Fık-Fıklar 'da eşnen-dostnan Bar tuttuğun olir mi?
Bar tutarken benim kimi gözün yaşnan dolir mi?
Davul-Zurna coşa coşa Hoşbilezik vurur mi?
Hasretlerde daha nasıl yandığımi bilmirsen.

Dinnir misen sabahları Hırtızlı 'dan ezanlar?
Ben dinnesem; benim bile gözlerimden yaş damlar,
Hele bene haberler ver, ayağına gurbanlar,
Erzurum 'a gelemedim, sense burya gelmirsen.

Olir mi heç pazar güni Ilıca 'ya gettiğin?
Başındaki teşgaleyi çermiklerde attığın?
Serçeme 'ye gettiğinde çimenlerde yattığın?
Yaradan 'a şükür et ki; sen de hasret galmirsan.

Goşa goşa get Dumlu 'ya o buz gibi sudan iç,
Bülirem ki; yoğurtları gine tıpkı bir kerpiç,
Get şu Zök 'ün göllerine, yerime bir cala biç,
Ordasan da, niye her gün Şellale 'ye varmirsan?

Ola gardaş, ola Dadaş, ye yerime lavaşi,
Doldur lori içersine, bas gövdeye termaşi,
Aratmaz hiç sene babam gadayıfi, sülaşi.
Acep orda halin nedir, diye niye sormirsan?

Barlıoğlu ne poh yesin bu yabancı ellerde?
Et yiyirem, et et değil, yağ yiyirem, tad nerde?
Yumurtalar suni yemli, sütler hille-millede,
Porsiyonlar gılik kimi, on kab yesen doymirsan.

(ERZURUM SANKİ YAYLA isimli hece şiirlerinden > 70-72/100)