Da Yandım Şiiri - Mustafa Alperen Taş

Güneşli bir günde geldin bana,
Ya doluydum ya yağmur ya kardım,
Sevdayı anlatamadım sana,
Ben aşkından dünyayı yakardım.

Ne kadar elimdir oysa hayat,
Canan sen hiç gülüvermez misin?
Sevip de düşlediğin yarene,
Topladığın gülü vermez misin?

Hayat mı zaten kararmış artık,
Ya ölümdür ya mahpus ya zindan,
Sevgi uzak kalpler bile batık,
Fayda yok ki kışından yazından.

Mezarım hazır yerim kazılmış,
Kefenimi giydim ak sadeler,
Nefretin koru içini yakmış,
Mezar taşıma da aksa deler.

Senin yaşın daha genç fazlaca,
Goncasın açılmayan gül erken.
Sevdiğim olursun sen bir başka
Her karşılaştığımda gülerken.

Ardından çok koştum çok yoruldum,
Bu sırada yakar ter sinemi,
Yetişmek bir yana ben kayboldum,
Yoksa dünya döner tersine mi?

Yalnız kaldım sevdanın peşinde,
Yok yardım eden kimsesizlere,
Bana gelen olmadı gecede,
Geldi mi canan kimse sizlere?

Her dize anlatmaktadır seni,
Görmekte rüyada seni niçin?
Oysa ben seçmiş idim ölümü,
Canımdan vazgeçtim senin için.

Dil döktüm hayasızca canana,
Yar demiş can huysuz can yaramaz,
Yıllarca ulaşmak için sana,
Taşlı yollarda sanki yaram az.

Sevda odu hüzünlü anladım,
Ben ateşiyle orada yandım,
Allah’ım bir tek sana sığındım,
Beni kurtaran dağa dayandım.