d. Yok Birşey Şiiri - Doğan Özcan

Görmedim ben o gün kimseyi,
konuşmadım ben kimseyle,
sabah sekizde kalkmadım,
gitmedim Set palasa o gün,
çay alıp çıkmadım yukarı,
durmadım kapıların ve pencerelerin önünde,
Cani’yi görmedim, selamlamadım onu,
ne de Müray’ı,
sınavlardan konuşmadım o gün,
saat falanda o çocuk gelip de oturmadık biryerlere,
nasılsın diye sormadım, iyi değildi,
iyi değildi o,
iyi değildik,
elimde birşey yoktu o gün,
gidip durmadım yanında,
hiç rahat değildim, çok doğal,
nerede olduğunu sormadım ona,
adını söylemedim, hiç şaşırmadı,
az önce adımı mı söylemedin sen, demedi bana,
evet demedim,
doğal karşıladı bunu,
nerden bildiğimi sormadı bana ısrarla,
nerden bildiğimi hep söyledim ben de,
ben ona birşeyler söylemedim o gün,
az sonra ayrılmadı yanımızdan,
iyi birşey söylemedik biz ona,
birşey dilemedik biz onun için,
sonra konuşmaya devam etmedik Cani’yle,
Julien’i öldürmemişti o yıllar önce,
az kaldı, ölecek Julien demedim ben ona,
Murti’yi görmedim sonra,
birşeyler alıp içmedim sonra da,
saat geç olmamıştı, gitmeyi düşünmedim,
beklemedim onu o gün,
o gün ben onu görmedim,
akşam olmadı, canımı sıkmadı bu benim,
dönüp gelmedim, üzülmedim ben buna,
görmedim ben onu çünkü o gün,
falan saatte konuşmadım ben onunla,
orada değildim ben,
yoktu Set palas o gün,
o gün yoktu...

Ankara / 2003