D Ü Ş M A N I M s ı n Şiiri - Zeki Çelik

İki kaş arası mekanın oldu,
Amel defterime günahlar doldu,
Üzüntüye boğdun, rengim de soldu,
Ey nefsim sen benim dostum değilsin.

Şehvete baktırıp azdırıyor sun,
Sicilimi kötü yazdırıyor sun,
İsteği artırıp kızdırıyor sun,
Ey nefsim sen benim dostum değilsin.

Yemede, içmede doyumsuz sun sen,
Şu uruma hakim olamadım ben,
Şeklimi bozuyor, gelişti beden,
Ey nefsim sen benim dostum değilsin.

İbadet aşkıma gölge düşürdün,
Namaza durunca gaflet üfürdün,
Kavgayı artırdın şamar aşırdın,
Ey nefsim sen benim dostum değilsin.

Havaya büründün sesi dinlettin,
Zikir yaptırmadın, kalbi kirlettin,
Zekiyi sorgu da feci terlettin,
Ey nefsim sen benim dostum değilsin.

23-9-2012