D ü ş Şiiri - Figen Gönülver Yarar

yorgun kızıl bir gün
tüterken ufukta
bir bahar daha veda ediyor yıla
yaza merhaba sevinçler yaşıyorken yürekler
gözlerini arıyorum kayıp bir adada

hüzün sarhoşluğu geçiyor
ıssız yalnızlığımda
ve ben seni bekliyorum
bitimsiz ummalarda

yazın gelişi midir seni bunca uzağa götüren
unutma kış güneşidir asıl ısıtan
ve bitiren ruhumuzun soğuk algınlığını

özlediğim yüzünü arıyorum
Ay’ın suya vuran şavkında

gömsem varlığımı suya
diner mi ki yangınlarım
bu lacivert ve sağır karınlıkta
bulur muyum seni

yoksun da
seni ben mi var ettim yoksa

korkuyor muyum ki sorgulamaya
sorguladıkça yaralanmaya
kan kaybı mı ürküten beni
can kaybı mı yoksa

habersizim belki de
derin duygularından
belki de taç yaptın başına
yemyeşil sevilerimi
haykıramadığın adımı
yazıyorsun belki de dizelerine
kim bilir

sahi
hiç seviştik mi seninle
o duyumsadığım haz ve ürperti
kollarında uyanışım bir şafak vakti
düş müydü

düş müydü deli dalgalar gibi vurduğumuz
bir birimizin kıyılarına
köpük köpük eriyişimiz anlarda

terk edilmiş bir sandalın
susuzluğu değil miydi
aşk denizine dalışımız
ve huzurun enginliğine
kondurduğumuz öpücükler

sonrası gök coşmadı mı
çığlık cığlığa ses vermedi mi
suskun arzularımız
geçmişimizde biriken
sürgün bulutları yağdırmadık mı
tenlerimize damla damla

akmadık mı bir mum damlası gibi sabaha söyle
söyle düş müydü tüm bu yaşananlar

son kalan gücümle okşarken an an ağrılarımı
seher yeli esintileriyle sallanır mendilim yoluna
en fakir cakasını atar yorgun yüreğim inatla sensiz saatlere
ve ben uyanmayı beklerim hala

şimdi yıldız çiçekleri toplarım
gecenin karanlık tarlasından
gözyaşlarımla sularım
düşte olsa solmasın
solmasın sevdam

zaten uyandığımda
o bir çift göze aralanmayacaksa kirpiklerim
varsın bir daha açılmasın hiç gözlerim..

Figen Yarar