D(olsun) Şiiri - Erol Dal

Abdullah’ın görevi develerini korumaktı.
Ebrehe buna şaşırdı.
Abdullah dedi ki;
“Ben bana ait olanı korumakla mükellefim.
Mabedin sahibi de, Mabedini.”

Sonra,
“Bir ordu kuruldu sızlayan kemikten;
Silahları gökten ve kilden.
Kurtardı gerçeği, gölgesinden.
Adaleti getirdi, ülkesinden.”

Gitmezden,
Bir kâğıda şunları yaz,
Ve ekle, başucumda duran devetabanına.

“Bir yılda doğdu/Bin yılda öldü/Yaşaması, bir cefa sonucuydu.”

Şimdi git, beni bekle
Gecenin olmadığı yerin
Ta,
Mahşer tepesinde.