D (ö) o (l) ğ (ü) a

Bir Elma, bir Portakal ve
iki Muz, bir tabakta, bir aradalar.

Öyle içten sarılmışlar ki
kıyamıyor İnsan ayırıp,
soyup mideye indirmeye.

Muzun biri Portakalın
omzuna yaslanmış,
diğeri Elmanın ayakları dibinde,
Elma ve Portakal yan yanalar,
birbirlerine bakıyorlarken
biri göz kırpıyor diğerine,
diğeri de gülüp burnunu kırıştırıyor.

Keyifli bir sohbet anı.

Yansıma hayatın izdüşümü,
takip ediyor benliği zorlamadan,
dalıyor Ses geçirmez görünüşler odaya.
Suskun an ve Sustu gece de.
Soluk alıp çekiliyor perde:

-Neredesin? Nerede? Orada mı?
Yok musun var mısın, sen nesin?

-Bir zaman geçirgenliğinde dışında kaldım.
İçleşmedim henüz.
Her ne kadar içselleşsem de dorukta yuvam Sevme.

Yaşam süreleri çırpınışlar
boynum da bir Kelebek.
Yaşamın süreli çırpınan kelebeği
açtı bir kez daha kanat.

Biri Bizi seviyorsa:
mutluysak o da mutlu,
üzgünsek o da üzgün;
romantiksek romantik,
kaygılıysak kaygılı
seksi olduğumuzda
seksidir o da,

diye düşünülür genellikle…
Ya..

Bu her zaman böyle olamayabilir
kuşkusuz.

Seni sevdim ama
ne mutluluğunu
ne üzüntünü
ne romantizmini
ne kaygını
ne de seksini
paylaşmadım.

Ama yine de sanırım
Biri Seni çok sevdi,
Ve şüphesiz o biri
Beni de sevdi.

Aslında ikimizde birden
Kendini Sevdi,
Beni ve Seni ve Kendini,
Sen de Beni
Ben de Seni
Gören O Biri,
Bizi Sevmek İstedi.

Biri olmalıydı ki O
en azından bir tek kişi,
manevi olarak da olsa
bir tek İnsan,
şu an en çok ona
ihtiyaçtır duyulan,
yanında olsa ya!

Ama bak yalnızız,
ki var oysa ki O,
Orada işte orada bir yerde,
Gelse ya!

Bilemezdik neden O
neden sevdik Onu Onsuz,
nedense Onsuz
demek ki yok çaresi,
çok çaresiz,
O’da kendine
Benliksiz acıyacak.. Ya..

Başını arıyor
rüzgâra bırakılmış Beden,
titretiyor terk etmeyen
yaşam coşkusu.

Emekleyen düşünce
gözünü açtığında
sabah mücadelesine
son verme kararındaydı..
oysa.

Gidecekti herkesin yaptığı
gibi. Yaşama!