Küçük bir kuş kanat çırpıyor,süzülüyor gökyüzünde,
Sarı-turuncu renge bürünmüş yapraklar kımıldıyor hep birlikte,
Kümelenmiş kara bulutlar aynı yöne ilerliyor sessizce...
Hepsi rahat,huzurlu bir teslimiyette...
Ya insan denen yaratık? ..
Bazen hüzünlü,ne istediğini bilmez halde,
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
çok derin,çokdüşündürücü bir şiir.yolun sonunda bizi bekliyene doğru giderken,karabulutların rahat,huzurlu teslimiyetini farkettirmen,insan olmanın,yaşamın anlamını derin derin düşündürmeye yetiyor düşünebilen insan için..TEŞEKKÜRLER.çok güzel birşiir
Bu şiir diğerlerinden daha yüklü, daha anlamlı.. Üstelik yazım olarak, ifade ediliş şekli olarak daha mükemmel..
Sizi kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta