D.n a Şiiri - Necdet Arslan

Gecelerin en cücesi
Taş
yastıkta
hasarlı uyku
En son sayfası uzaklığın

Söyleyemediklerim

‘karanlığa
Derinliğe
Keskinliğe ‘

Dönemecin tam ortası
İçimi dökemediklerimle dolu

‘hafifledikçe
Ağır‘

Şiiri kendine çeken serinkanlı bela…
Kendi yanlışını doğru yazan değişim.

Gece’de
Unutulan geçmişin çıplak bulguları

Eşikten geride
Kalan sokaklarda terk edilen bilinmezlikler

Bir sabahçı kahvesine sığınılan
İlk karşılaşmaların yağmurlarında
Ve
Unuttuğum sen’lerin.

Söyleme
Her aşkın bir büyü olduğunu
Korkarım
Bozulur haritalar

Yer çekiminin gücü yetmez
gönüllerimizdeki kırıntıları
yeniden yığıştırmaya...

Geçip giderken Boğaz'dan gemiler
Yaşamın gizleri de yüklenmiştir belki rotalara...