D\inle Ey Çocuk Şiiri - Barbaros Çelik

D\inle ey çocuk,
İsyankar vadilerde çok s\üzüldük,
Yalancı mumlara kandık geceler boyu,
Oysa güneş nurunu saçınca yok olur tüm yıldızlar,
Bakma gün boyu dünya özümlediğime benim,
Günahkar ellerime bakma mesela,
Ben k\af dağını arayanlardanım,
Bir yanım çok tuhaf,
Sürüklenir peşin sıra,
Oysa diğer yanım zincir pranga,
Ya gel benimle ey çocuk,
Yada beni oyalama.

D\inle ey çocuk,
Ben ezelden beri esirim,
Baş kaldırmışım ateşler içindeki hürriyete,
Sana susuşum susayışım,
Kanışım kanayışım,
Bir mecazı hakikate koşturma uğraşı,
Tekamül arzdan arşa,
Üstüm başım dünya tozu,
Gözlerinle yıldızları avlamak savaşı,
Bu upuzun grift gecede.

D\inle ey çocuk,
Çark hızlı dönüyor,
Melek seni bulmadan bul kendini,
Şöyle bir bak neler oluyor,
Nereden nereye menzil soluyor ayakların,
Ayakların hangi hırsa meylediyor,
Kendini dinle ey çocuk,
Hapsettiğin o çığlığı,
Bırak çıksın artık,
Nar ve nur meydana,
Son kez savaşsın,
Ben olan bitene seyirci,
Beklerim savaşın dinmesini,
Sen savaş ey çocuk,
Sonunda beni kaybetsen ne olur,
Bulduysan kendini,
Sahi ey çocuk,
Onu bulan neyi kaybeder ki?