D-ilan-ı Aşk Şiiri - Koçer Dinç

İyi değilim bu aralar
Oturup bir bardak çaya
Yokluğunu anlatırken
Orhan Veli geliyor yanıma
Bana İstanbulu anlatıyor
Dinlemiyorum,
Ona seni anlatıyorum
Gözleri kapanıyor.
İstanbul utanıyor güzelliğinden

İyi değilim bu aralar
Gidişine küfrederken dudaklarım,
Alnım gittiğin yola
Secde etmek istiyor
Teologlar bırakmıyor
Lanet olsun beni sana getirmeyen
Ayaklarıma
Ve beni hergün sensiz yaşlandıran zamana.
Üçüncü sınıf bir pavyonda bana
Göndermediğin mektuplara ağlıyorum
Nietzsche de ağlıyor
Beraber ağlıyoruz.
O günden sonra nietzsche hep bize ağladı kimseler bilmedi
Mitolojik bir peygamber biliyor Sadece
Birde tırnak içinde biraz tanrı

İyi değilim bu aralar
Ölmüş ülkelerin içinde
Sınırları olmayan
Bir ülkeden sana geliyorum,
Kabul et beni rahmine Dilan
Ama doğurma beni
Ölü kalmak istiyorum bu hikayede
Cenazemi kendim gömerim
Merasim de istemiyorum
Normal bir ölü sayın beni
Abartmayın fazla
Sadece aklım,
Tabutuma çakılan çivilerde kaldı
Tabutuma ve
O çivilere iyi bak Dilan
Bu sana son vasiyetimdir.

İyi değilim bu aralar
Oysa bir halkı sevmekten
Sana gelmiştim
Yani en büyük cezayla.
Halbuki
Öpüşseydik kıyamet kopmayacaktı.
Şimdi öpüştük farzet,
Hadi çık gel
Kopsun kıyamet.
KOÇER