D i y e t Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
//analar siz de suçlusunuz masum çocuklar getirdiniz dünyaya//

suya düğümler atan gözler üstüne
birisi durdursun artık bu kıyımı
irili ufaklı gülüşler gizlenmesin gamzelere
hem zaten gömüldüğü kadar gömülmedi mi
sesler nefeslere

sübyan göğüslerden akıtılan bozuk sütler gibiyken akıllar
ellerinizle örtün anı
bilinmiyor mu ki ağlamak düşünmekten daha katı
kim üşüyor
kim hayal ediyor sıcacık bir tene yapışmayı
yoksa çoktan karanlığamı doğrandı yaşamları

kıyamet; çiselenme artık
ne faydası var ki gülüşü müebbet yanları ıslatmanın
görmüyor musun akşamla gece arası gerildi çarmıha aydınlıkların

ey hayat
kim bu gezinen delişmen edalı göz yaşı dilencileri
hayata ortasından başlamış gibi heyecanlılar
bir o kadar acıya hazırlıklı
bakıyorum da
herkes ne kadarda hevesli yeni bir yüz aramaya
oysa ne çok yüz kayboldu bir tetik boşluğunda titreyen (!) parmak ucuyla

artık hangi kahkaha sökebilir öfkenin ilmeğini
hangi vicdan masum ki bu oyunda
sizler; anne babalar
hadi durmayın çıplak ayakla salın salabilirseniz çocuklarınızı
barut izi dolu topraklara
bu dünya*
tüm tarihlerin şerefine kaldıracak bu ayıbı
son gününe kadar semaya

siz
yüzümdeki 'o' iki karanlık çukur
teslim olsanızda bu oyuna
ben hala gördüklerimi biriktirebiliyorum avuçlarıma
gün gelecek bir martı gözünde saçlar dirilecek
ve bahar en tarifsiz haliyle dünyayı süslüyecek

*(ki başka dünya olmadığı söyleniyor)
.
.
.
.