D/ebelendikçe Şiiri - Safiye Çakır

D/ebelenendikçe

İçim hele düşsün bir göç mevsimine
unuttum kendime en son rastladığım yeri
dönüş yolunda belki bulurum kendimi

ellerin saçlarımdan kayıp gittiğinden beri
saçlarım perişan, gönül tarumar
sığındım gözlerimdeki resmine
zihnimin en kuytu yerinden deli deli çığlık
bir anının kırıklığı iniyorken gecenin koyu nemine
ağır geliyor ağır,
sonbaharın sarısı, baharda kuş cıvıltıları

sonbahar çökmüşken hüznüme
avuçlarımda tatlı bir hatıra
yatırıp avutuyorum
bulutlar ağlar, gece feryat
acılarım üç beş nöbetinde
uyut beni can arsız şehirlerin kıblesinde
unuttum de hadi unuttum de bizi
hayal kurmuyorum de pencerende
hayalimi bıraktıysan başka bir hayalin kollarına
o zaman çek ipimi as kirpiklerinin gölgesine

s/aklında kaldı ise bir anının tazeliği
uzatıp dokunmazsan saçlarıma
günahlarım girsin her gece koynuna

üç defa sağa, bir defa çevir sola
döndür yüzüm mezar taşına, saçlarımı boynuma dola
kokun çekip gitmiş sıcaklığın başka bedende hapis
acılarım taze örtmüyor üstüme ne giysem
beyaz bir gömlekse senden bana
çek ruhumu musalla taşına

Kuşlar vuruluyor kuşlar
yüreğimden kanatlanan kuş çığlıkları

Bilmezsin
kaç harf
kaç şiir
Bölük pörçük , yarım yamalak
kelimelerim sarhoş özlem bulut bulut
tavan yapmış bir delilik
adın debelenen/dikçe
bir intihar sızar dudağımdan
cehenneme git, cehnneme git üç kere tekrarlayıp, anlımın ortasından
sana vuruluyorum sana be adam