D e r k e n Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Şimdi sen
En çok çocukluğuma borçlanıyorsun
Bilmeden
O günlerden aklımda kalan
Sonunu getiremediğim masallar var
Babaannemin şefkat sardığı sesi
Ve anne yerine koyduğum sıcaklığı
Bir de

Yeni yetmeliğime de bir sözün olmalı
Belki dudağımın üstünde terleyendin
Belki kendimi keşfetme şaşkınlığım
Kime soracağımı bilmediğim sorularımdın
Az havalı az utangaç
Biraz da çekince dolu

Aynaya başka baktığım zamanlardı
Başka taradığım saçlarımı
Her şey çok başkaydı, delikanlıydım
Pervasız ve hoyrattım
Belki de senden alıyordum
Bütün dünyaya meydan okuma cesaretimi
Bilmediğim bir yerlerdeydin
Sen de beni bilmiyordun
Üstelik

Derken
Sonrası çabuk geçti zamanın
O sıralar anlayamadım
Olanca telaşımın sana benzeyen yanlarını
Eve barka çoluk çocuğa karışmışım
Hızına karmaşasına kapılmışım hayatın
Yaşlanmış yorulmuşum
Bıkmış
Umutsuz bile kalmışım
Örtmüşüm penceremi perdemi
Kapı önünde boy boy kırıklığı
Hayallerimin

Derken
Çıkagelmişsin işte
Küçük masum yalanların
Kıyamadığım gözyaşlarınla
Emin olmak için kendime attığım çimdik gibi
Derken sarıp sarmalamışsın beni
Hayatımı dünümü yarınımı
İtirazsız teba olmuşum sana
Ey adını bile yalan bildiğim sevgili..