Sen beni bırakıp gittin
ben şair oldum
seni hiç unutmadım, belki de bunun için
Acılarla düştüm kalktım
düşümde gördüm seni,döşeğinde uyurdun
okşadım yüzünü zerreden zerreye,
narınla mehtap örtündü, bulutlara içim sızladı
Yıldızları seyrettim bülbüllerin dilinde
öylesine tutulmuştum ki seher rüzgârına
ovaların, dağların yankısına kan veriyordum
Bir mavi ve yeşilin ortasındayım
gezdiriyorum ellermi çatlamış dudaklarında
Sen ağlarken sazlar susar, kanonon segâhta kalır
şarkılar yas tutar selam duruyor nağmeler, besteler
kirpikleri ıslak gözleri yeşil bir kadın
o kıyıda hep öyle duruyor, çırıp çıplak denizi dinler gibi...
...
Nuri Dağdelen ÖzKayıt Tarihi : 19.5.2009 00:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!