.
korkak
bunlar
şunlar sonra
sevişmeyi yazamıyorlar
gizli gizli
izliyorlar kendilerini
söyledim
bildiğim ki
kumbara kırıyorum
kızıyorum bazan
yorulmuyorum düşlemekten
abartıyorum ki
kıymetli bilinsin
oysa yaşamak güzel
sevişmekten
değişme yerinde
aldım verdimler
sonra el kapıları
bir gurbet
gurbetlerde kıyamet
kaybolup gitmek
eskimekten
ese ekmek vermekten
ye kendimizi
bizi
gitmişsin
demiştim
gidiyor insan bir yerlere
belki çok
kendini emanet bıraktığı yere
vahşiyim
kedi korkuturum bağırdığımda
en çok ben korkarım aslında
kedi işte
anlamaz
ne
alaka
kan içinde
seni yedikçe
içe çeke çeke
demiştim
demesem ölürüm
insan gidiyor bir yere
desem ki
kendini unuttuğu yere
gideyim
su istiyorum
terliyor kollarım
al beni
renkleri
öyle mavi ki
mavi deniz
gidiyorum bir yere
de be
dibe
sevmezse
atıyor kıyıya deniz
bu balık
olmamış daha
başka yok mu kollarıma
dedim gittim
özletmeyin
28 06 2005
.
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 27.7.2005 21:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
desem ki
kendini unuttuğu yere
kendini unutabildiğin bir yer var mı can??
bi de ben bulabilsem
TÜM YORUMLAR (1)