D a m l a c ı k Şiiri - Zafer Zengin Etnika

Demek
İzin vermiyorsun kimseye!
Bir tek seninim diye

Senden gayrı nem kaldı
Bulutsa dönüp gelecek
Yaşları yüzüme düşecek
Ellerin küçük demeyecek

D a m l a c ı k
___Yalnız gül
_____Efe yürekli
_______Bir küçük kadın

Sırtımda yaralar
Efsunlumu ellerin
Dokunsan kanamayacak
Çamur sürsen kabuklanacak

D a m l a c ı k
___Kiraz düşlerini
_____Kimseye söylemeyen
_______Kare tadın akide
__________Rengin kalmış elimde

Sesim de kısık
Uykularım bozuk
Parasız pulsuz bir aşk
Yıkıp gidiyor heceleri
Issızlık çöküyor geceleri

D a m l a c ı k
__Gizli mektup
____Yazılmadan okunan
______Sesi hüzünlü peri
________İstanbul soyuyor derimi

Senden gayrı nem kaldı
Yüzümü ıslattığım
Çalı yangınları söndürdüğüm
Ellerim kurur
Yüreğim kördüğüm
Gök düşse önüme
Gözlerim seni övdüğüm

D a m l a c ı k
__Açılmış çiçek
____Suya bakar yüzü
______Düşer dudağından sözü
________Bir de güzel ki yüzü

Sürülmez tarla yaz ortası
Harmandır sırası
Ateşdir başağı
Damladır yağması

D a m l a c ı k
__Hevesim
____Ellerin soğuk
______Gözlerin nefesim
________Öğlendir hecelerim boğuk

Bu şarkıyı ben bilemedim
Keşke sesiden dinleseydim
Türküler bitmez derdim
D e r m a n ı m sessizdim

Asit yutarım kendime
___Sırf sesim çıkmasın diye
______Konuşsam günah
________Yazsam imla
___________Kaçsam ayrılık
_____________Kavuşsam Zamansızlık
Kadının küçüğü kız/Yağmurun küçüğü damla
D a m l a c ı k

Tanırım seni
Her yangın da ateş / Sardığım / Yandığım...

12 Mayıs 2004 ' İçimin kitabı '