D a ğ l a r Şiiri - Oktay Çöteli

Dağların doruğuna çıktım
Lalelerle sümbüllere karşıladılar
Çeşit çeşit kuş sesleri dinledim
O güzelliklerin içinde kendimi bulurdum
Elimi uzatsam bulutalara değecekti
Kayaların üstünde yürürken
Bastığım yerler yumuşacık gelirdi bana

Rürzğar şiddetli esince
Bir kayanın kovuğuna sığınır
Saatlerce karşımdaki manzarayı seyrederdim
Bir tatlı hüzün sarardı benliğimi haz alırdm
Saartlerce srıtından inmezdim dağların
Beni taşırlardı yaban incirlerine
Kenğer sakızlarına
Alıç agaçlarının tepesine çıkartırlardı
Kırmızı turuncu meyvelerini toplardım
Pınarlara götürürlerdi soğuk sulardan içerdim
Keklik sürüleri üç beş metre önümden uçuşurlardı
Dağ keçilerine uzaktan el sallardım
Hiç inmezdim dağların sırtından ben yorulurdum
Dağlar yorulmazdı beni taşımaktan
Dağların koynunda yatardım zaman zaman
Sıacık duygular sıcacık sevgiler oluşurdu aramızda
Dağlarda beni severdi geçikince çağırırlardı
Onlarda benimle eylenirlerdi bende onlarla

Unutmadan söyleyeyim aşıktım dağlara
Demet demet kır çiçekleri sunarlardı bana
Nevruzlar çiğdemler orkideler verirlerdi
Öyle temiz öyle cocuksu tutkulardı ki
Vaz geçemezdik birbirimizden

Dağlarımı özleyince sabaha kadar uyumaz
Şafakla çıkardım kucaklaşırdım dağlarımla
Kayaların üstünde uçardım adeta
Kartallar atmacalar doğanlar uçardı gök yüzünde
Bazen kurtlar tilkiler yanımdan geçer
Onlar bana ben onlara bakardım sevgiyle
Çobanların çaldığı kaval sesleri gelirdi kulağıma
Akşam vakti yaklaştığında renga renk bulutlar
Sarardı güneşin çevresini o zaman bende bir hoş olur
Ufkun güzelliğinde kendimden geçer mest olurdum
Kurban olayım o güzel mor dağlarıma...

6.4.2010