D(a,e)vamız Şiiri - Zeki Kılıç

cam kırıkları üzerinde
tek ayak geziyor çocuklar
kanıyorlar
kanıyoruz dikişlerimizin altından
yarasalar kanat çırpar
kanımızda yeşeren yaprakların üzerinde
şimdi haykırsam
dipsiz kuyuların dibinden
semanın şem'ine doğru
nerede o özgürlüğü sinesine siper etmiş kırlangıçlar
kırıldılar mı yüzlerine çarpan aksiyon(m)suz bastonlara
iftiraya kulak vermiş bahar
bohçanda nurun ve canın
gidiyorsun sebepsiz
yerden yediye herkes duaya durmuş
''yağmur ol düş toprağımıza''
öfkelidir Yunuslar bilirim
imamesi buharlaşmış cümlelere
korkusunda sinmiş aslanlar
küçük gelir kafeslerine
ölümün elinde şaklıyor kırbaçlar
kaplumbağanın gözündeki sonsuzluğa inat
kucak açtım gelgitlerime
kaderime
kederime
göğsümde açan kurşunlardan yayılan özgürlük
kokusu yayılır
doğuya ve batıya
güneşe ve aya
Sabaha selam duracak artık gece
bedelini ödedim tüm ışıkların
şimdi sen cansız toprağı delen Hayat
seninle hayat bulacak hayat
gözünün beyazında
kulağının karanlığında
elinin ayasında
ayağının tabanında
yaşayacak kelimelerim
gözleyeceğim seni ışıksız evlerden
ya davalanacaksın davamla
ya da davalanacaksın davamda