Cüzüne Tülü Düçar Şiiri - Ozan Efe

doğaya yönelince
yüzüne gülü açar
doğallığın elince
özüne külü saçar

toprağında karınca
çalışkan kararınca
sahiden sararınca
güzüne çölü kaçar

damla düşe çiylenir
yaprağına söylenir
gün ışırken eğlenir
sözüne ölü naçar

fesleğeniyle kokar
karanfiliyle çokar
koca filiyle çıkar
düzüne gölü bıçar

bulutuyla gölgeli
kırmızılı gülgülü
seherine bülbülü
hüznüne ölü uçar

ozan efem çağırdı
taş yerinde ağırdı
birdenbire bağırdı
cüzüne tülü düçar*

*uğramış,tutulmuş,yakalamış

030311denizli