Cüzdanın Son Bozuklukları

Derme çatma bir çatı yeter mi insan olana
Ya yırtık bir pabuç
Olan olmuş diye sürünür insan
Sanki hepsi birine kurban

Susuzluk yapar mı insanı bencil
Ya vakit çalmaya ne demeli
Bir küp misali bu insanlar
Dışarı bakan anlar

Kafiyelerim gibi yarımdır onlar
Zengin de bazen yoksula bakar
Anlaşılır iki kelimeyle insan
Susuz mu boğuluyor mu

Zengin veremez tavsiye yoksula
Kanat çırpar anca
Boşluklarım gibi derin o sularda
İçilemez dipsiz kuyularda

Bak dörtlüklerime dinle
Söylediklerimi sindir öyle
Günahkâr muhtaç değildir sevaba
Ermişin olmadığı gibi suya

Sayıları çözmek kolay aslında
Düğümler sondan başa
Yazılarsa bir kör düğüm adeta
Dizilir dar boğazına

Anlamak gerek işte sözleri
Edebiyat değildir bunlar aslında
Bir mektup veya nottur esasında
Özellikle kara sular öncesi

Kararmış bir geleceği olanlar
Tek kalıp kapıya çift kilit atanlar
Acınası olup acıyanlar
İlişki yaşayıp sadece zevk alanlar

Kim yoksundur acaba aralarında
Hepsi resmen beni tanımlar
Sınırlar çizilir her akşam
Sabaha silinmek için

Seyredip bakmak, ağlamak
Yağmur damlaları akar yukarıdan yaz ayında
Yaz yağmuru mudur bu acaba
Şemsiye getirmedim yanımda