Cüzdanımdaki Şehir Şiiri - Ben Ahmet İnce

Yaşadığın şehri düşünüyorum,
o şehirde paylaştığın an'larını.
Yüzüne çarpan yağmur damlalarını.
Kilit taşlı sokaklarını.
Papatyaları.
Ve
başka şehirlerde yaşıyor olmamızın
yarattığı acıyı.

En çok hangi sokaktan geçiyorsun işe giderken?
Kaç insana günaydın diyorsun acaba?
Taksiye verdiğin parayı hangi cebinden çıkarıyorsun?
Ne düşünüyorsun yol boyunca?

Bir şehri
içindeki insan özlenir kılıyor.

Yaşadığın şehri düşünüyorum,
o şehre sığdırdığın kahkahaları.
Gölgesinde durduğun çam ağaçlarını.
Çıplak ayak yürüdüğün kumsalı.
Uzaklığını.
1/1000 ölçekli haritada,
bir kalem boyu uzaksın bana.
Sınırlarının üstünden geçiyorum şehrinin.
Bir daha.
Bir daha.
Bir başka özel oluyor şehir.
Kesip çıkarıyorum haritadan,
cüzdanımda taşıyorum.

Düşünsene,
beklenmedik bir anda,
herhangi bir sokakta karşılaşma ihtimalimiz bile yok.
Bir barda,
bir hafta sonu akşamında.
Bir yokuşu çıkarken karşılıklı kaldırımlarda.
Sokak kedilerini beslerken sıradan bir çocuk parkında.

Bir şehri,
içindeki insan sevdiriyor.

Bir şehri cüzdanımda taşıyorum.
Bir insanı içinde taşımak daha zor başka bir şehirde.