Gittikçe sertleşirken
Ellerinin çocuksu yumuşaklığı
Avuçlarından düşüyordu
Yaşanmamış yılları
Yemyeşil gölgeler taşıyordu sırtında
Minik parmakları sarılırken koca çuvala
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
